Nie dawała rady.

Leżysz w łóżku. Z bólem otwierasz niewyspane oczy. W myślach dalej sen z nocy kroczy. Próbujesz sobie przypomnieć jego tok zdarzeń, ale nie potrafisz. Po paru minutach rannego rozmyślania wstajesz i zaczynasz szperać w szafie. Tam jak zawsze mnóstwo pogniecionych ubrań i oczywiście już wtedy pojawia się najczęstszy problem tegowiecznej dziewczyny... Co na siebie włożyć?! - brzmi znajomo, prawda? Bez tego pytania nie możemy zacząć dnia. O nie! Nie ma mowy! No dobra, a więc ubierasz to samo co wczoraj,  bo po co się wysilać? I tak nikt nie zwraca uwagi na to co masz na sobie. No chyba, że mówimy o tych lalkach z 3d, które patrzą tylko na znaczek przy ubraniu. Dobra... mniejsza o to. Ubrana zaczynasz się pakować. Bierzesz tylko parę zeszytów, pieniądze na drugie śniadanie i telefon. Schodzisz mozolnie po schodach. Wchodzisz do kuchni i nastawiasz mleko na płatki. Okej teraz można wreszcie powtórzyć materiał do dzisiejszego sprawdzianu. Wczoraj oczywiście nie miałaś czasu, bo musiałaś przez cały wieczór czytać cytaty oraz słuchać smutnych piosenek. No tak... w sumie jesteś po zerwaniu. Próbujesz o tym zapomnieć, jednak nie udaje Ci się to. Ucząc się znów się zamyślasz i marzysz o niebieskich migdałach. Dobra, teraz przyszedł moment na to, by ogarnąć to ,,coś,, na głowie co zwą włosami. Rozczesujesz włosy, po czym wiążesz je w luźny kucyk. Malujesz rzęsy , brwi, tuszujesz korektorem syfy na nosie. Na telefonie świeci czerwona dioda. Dostałaś powiadomienie. Wiadomość od koleżanki: ,,Weź dzisiaj trochę hajsu. Idziemy do kina,,.
Tsaa... jakby ci się jeszcze chciało iść na film (prawdopodobnie romantyczny) patrząc jak Twoja kumpela przytula się ze swoim chłopakiem. O nie! Nie ma mowy. Odpisujesz w pośpiechu:
,,Dziś nie dam rady. Po lekcjach jadę do babci,, - co tam, że obie Twoje babcie już dawno nie żyją, a Twoja kumpela znakomicie o tym wie. Po odpisaniu słyszysz dziwny dźwięk... Jakby wybuch... Dopiero wtedy przypominasz sobie o Twoim mleku, które niestety już jest na podłodze.




       Jesteś już w szkole. Przychodzi Twoja Psia Psi i oczywiście pierwsze co to idziecie do toalety szkolnej pogadać o ostatnich przeżyciach. Opowiadasz jej co robiła ostatnio na ognisku, bo oczywiście nic nie pamięta. Śmiejecie się, planujecie następne wyjście. Za to ją kochasz. Za poprawianie humoru i pozwolenie bycia sobą. Bo w tym wieku często oszukujemy samych siebie i nie potrafimy być sobą. Dobra zadzownił dzwonek na lekcję. Oczywiście musiałyście się spóźnić, a biegnąc na lekcje wylać kawę na jednego z nauczycieli. No cóż. Dzwonek brzmiał za dzwonkiem i zanim się oglądnęłyście było już po wszystkim.


     Po lekcjach szybkim krokiem idziesz na przystanek. Wsiadasz do autobusu i jak zawsze zajmujesz siedzenie obok chłopaka, którego nawet sama nie znasz. Przystojny, prawdopodobnie siedemnastoletni licealista. Nigdy nie odważasz się zagadać, a nie chcesz robić sobie nadziei na coś, czego tak na prawdę nie ma. Myślisz sobie: ,,Jebać to,,. Zakładasz słuchawki na uszy i zaczynasz znów marzyć przy muzyce. Nagle muzyka wyłącza się. Myślisz co się dzieje, otwierasz oczy, a tu coś takiego! Chłopak obok którego siedzisz wyjął ci słuchawki z uszu, po czym oznajmił:

-Artur jestem.

Ty z tych całych nerwów zapomniałaś własnego imienia. Po jakimś czasie wpatrywania się w jego zielone oczy odpowiedziałaś:

-Julka, miło mi :).
-Sorki, że przeszkadzam w słuchaniu muzyki, ale nie mogłem już wytrzymać. - powiedział.

Wytrzymać? Wytrzymać czego? Zastanawiasz się. Nie możesz pozbierać myśli. Kurde jesteś po zerwaniu nie chcesz zaczynać czegoś nowego. Po co? Żeby ktoś cię znowu zranił? O nie! Musisz zgrywać niedostępną i nudną, by nie wzbudzić w nim sympatii.

-Nie no luz, ale wytrzymać czego? - odpowiadasz po chwili oziębłym głosem.

-Tego, że cierpisz.