Czemu byłeś tak na krótko?

Dlaczego byłeś tak na krótko? Teraz trochę mi smutno. Czemu wszystko się zniszczyło? Które z nas zawiniło? Po co nam to było? Dlaczego tak krótko trwają te związki? Mieliśmy być przecież nie rozłączni! Dwa miesiące niby nic, ale uczy Cię jak żyć.

Związek... temat tabu, który co jakiś czas pojawia się  w naszym życiu. Może być on szczęśliwy, lub nie. Może być ekscytujący i pełen wrażeń, a zarazem nudny i monotonny. Związki bywają różne - przeróżne. Czasem są one strzałem w dziesiątkę i ludzie, którzy się związali, są ze sobą bardzo szczęśliwi. Niekiedy niestety bywają związki, które nie są za bardzo dorosłe i przemyślane. Mówimy tutaj o tych, które przeżywamy w latach, gdy nie mamy doświadczenia i jesteśmy dość naiwni. W wieku tzn. ,,Buntu,, czy ,,Dorastania,,. Często chcemy poczuć to, jak to jest mieć dziewczynę/chłopaka. Chcemy kogoś kochać i być dla kogoś wszystkim. Nie tylko dla rodziny. W pewnym senie chcemy siebie sprawdzić. Pragniemy zobaczyć, czy podobamy się płci przeciwnej. Z początku ta cała miłość wydaje nam się prosta. Popiszemy z kimś na Messengerze, spotkamy się z 4/5 razy i już od razu wielka miłość. Zauroczenie pewną osobą zaczyna wzrastać i tak właśnie zaczynają się najgorsze kłopoty...

Ktoś może pomyśleć: Jakie kłopoty?! Są szczęśliwi  - to najważniejsze. No, ale nie tak to zawsze bywa. Często te związki tworzą się za szybko, gdy chłopak i dziewczyna nie znają się wystarczająco dobrze. Widzą u siebie jedynie plusy i sądzą, że druga osoba jest ideałem. Później smutno się robi, gdy ocenimy kogoś za wysoko i zaczynamy dostrzegać wady. Wielkim wyczynem jest zaakceptowanie wad, a nawet ich pokochanie. No, ale jeśli ktoś zakochał się w pewnej osobie w wieku 14 lat, to ten związek nie ma szans? 

My sądzimy, że takie związki istnieją i są jak najbardziej trwałe. Nawet w naszej okolicy są osoby, których miłość zaczęła się właśnie w tym wieku. 

Po co nam te krótkie związki? 

Po co? Odpowiedź jest banalna! Związki typu ,,wakacyjna miłość,, czy ,,2 miesiące potem koniec,, są nam jak najbardziej potrzebne. To na nich uczymy się i nabieramy doświadczenia. Z każdym kolejnym rozstaniem jesteśmy coraz bardziej odporniejsi na smutek. Znajdujemy sposoby by jakoś go zniwelować itp. Jedna z nas ma taki trick, że gdy jej smutno lub jest zła, to rzuca o ścianę misiem od swojego byłego przyjaciela. Wtedy po chwili się męczy i nie ma już siły na nic - zasypia.